Pop-art
Unsplash. com

Pop-art jest doceniany przez wszystkich miłośników sztuki współczesnej. Nadal jest bardzo dobrze widoczny i znany. To bardzo wyrazisty i aż do bólu ekspresyjny kierunek sztuki. Gdy raz zobaczy się obraz w tej stylistyce, to od razu chciałoby się go mieć w swoim domu. W ten sposób artyści komunikowali się ze swoimi odbiorcami. Językiem prostym i zrozumiałym dla wszystkich. Pop-art do dziś jest obecny w naszej kulturze. Pop-art jest ciągle żywy i bardzo współczesny. To sztuka popularna. Właśnie o to w niej chodzi, żeby trafiała do jak największego grona odbiorców. Nie ma w tym niczego złego.

Co to jest pop-art?

Tego terminu po raz pierwszy użyto w artykule autorstwa Alison i Petera Smithson pod tytułem But Today We Collect Ads, który został opublikowany w Ark Magazine w 1956 roku. Jednak mówi się również o tym, że twórcą terminu pop-art jest brytyjski krytyk sztuki i kurator Lawrence Alloway. W eseju z 1958 roku pod tytułem Sztuka i środki masowego przekazu wspominał o „popularnej kulturze masowej”. Alloway to jeden z pierwszych krytyków, który stanął w obronie łączenia obrazów kultury masowej i sztuki pięknej. Pop-art. Rozpowszechnił się w Nowym Jorku oraz w Londynie w połowie lat 50-tych XX wieku. W tym okresie był to najbardziej wybijający się styl awangardowym. Wyróżniał się odważnymi, prostymi obrazami oraz intensywnymi kolorami bloków. Natomiast jasne schematy kolorów umożliwiły tej sztuce podkreślać pewne elementy współczesnej kultury. Były pomocne w tym, żeby sztuka komercyjna i tak zwana sztuka wysoka się ze sobą połączyły. Pop-art to pierwszy ruch postmodernistyczny, w którym środek przekazu był tak samo istotny, jak samo przesłanie. Ten kierunek sztuki całkowicie nawiązywał do filmu i do telewizji. To był jeden z powodów, że stał się tak powszechnie znany. Najważniejszymi źródłami, na podstawie których powstawały obrazy pop-art były reklamy, opakowania produktów, zdjęcia gwiazd filmowych i muzyki pop oraz komisy. Tak samo jak to było w przypadku Roya Lichtensteina. Na rozwój tego kierunku w sztuce niezwykle istotny wpływ miał konsumpcyjny styl życia ludzi. Pop-art, tak samo jak inne liczące się na świecie, kierunki sztuki, był formą reakcji na panujący status quo. W Ameryce lat 50-tych XX wieku najważniejszym stylem był ekspresjonizm abstrakcyjny. Był to styl malowania bardzo mocno doceniany i szanowany przez krytyków sztuki oraz jej wielbicieli. Jednak większość społeczeństwa nie rozumiała tych zachwytów. Ekspresjonizm abstrakcyjny był dla nich niezrozumiały. Pojawienie się pop-artu oraz jego bardzo silna pozycja i przewaga nad ekspresjonizmem abstrakcyjnym były podobne do okresu powstania dadaizmu oraz jego następcy, czyli surrealizmu. Te dwa wymienione tutaj kierunki w sztuce przeważały nad kubizmem. Zarówno ekspresjonizm abstrakcyjny, jak i kubizm stosowały bardzo intelektualne style. Były to kierunki rozumiane tylko przez krytyków i wąskie grono wśród społeczeństwa. Oba te kierunki nie zdobyły jakoś uznania wśród amerykańskiego społeczeństwa. Chociaż dziś są bardzo doceniane, to trzeba przyznać, że pop-art jest o wiele prostszy w obsłudze.

Pop-art
Unsplash.com

Jakie są najważniejsze cechy pop-artu?

Pop-art zakładał, że wszystko może być przejawem sztuki i każdy może stać się artystą. Pop-art miał bardzo silny wpływ na ogół społeczeństwa. Najważniejszym celem twórców tego kierunku w sztuce było dotarcie do jak największej grupy odbiorców. Artyści stosowali również niezwykle uproszczone środki przekazu. Każdy mógł je zrozumieć. Nie trzeba było być do tego znawcą sztuki, ani krytykiem. Artyści łączyli ze sobą bardzo swobodnie różne gatunki sztuki. Często sięgali po techniki, materiały oraz motywy, które były zaskakujące i szokujące dla odbiorców. Chodziło o to, żeby wzbudzać kontrowersje, przyciągać wzrok i to się udawało. Pop-art polegał na popularyzowaniu twórczości przez środki masowego przekazu. W początkowej fazie tego nurtu były to czasopisma i telewizja. Obecnie jest to przede wszystkim internet. W pop-arcie chodziło to, żeby nie było dystansu pomiędzy sztuką a przeciętnymi ludźmi. To się udało w dużym stopniu.

Pixabay.com
Unsplash.com

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here